Կար – չկա մի երկիր կար : Այդ երկիր Թթվասատանում էր : Թթվասատանում էր ամպրում եյին թթու և բանջարեղենն էր : Մի երկիր եղելա Թթվասատանում էր իրեք ուներին Թթվասատանում էր : և իրեք շատ թթու են եղելեն և բանջարեղեն էր եղելեն և Այդ երկիր Թթվասատանում էր : Թթվասատանում էր ամպրում եյին թթու և բանջարեղենն էր : են եղելեն և շատ սիրելի Թթվասատանում էր : Թթու և բանջարեղենն էր են ղելեն երբ մեք շատ եք Թթու և բանջարեղենն էր ենք ուդում եք : Վոր մեք , շատ եք Թթու և բանջարեղենն եք ուդում եք : և միշ քնում էր պատերացմի էր քնում էր Թթվասատանում էր քնում պատերացմի : և մի օր քնում էր Թթվասատանում էր եղելա մի թթու և բանջարեղենն եք պատերացմի էր և եղելա մի սիրել շատ թթու բանջարեղենն էր եղել է :
Չգիտես ինչպե՞ս հայտնվեց։ Բանջարեղենները շատ զարմացան, և սկսեցին ծաղրել նրան։ Չէ որ բոլորը բանջարեղեններ էին և միյան խնձորն էր՝ միրգ։ Ոչ մեկ նրա հետ չէր խաղում, բայց մի շատ զարմանալի բան կատարվեց։ Մի բանջարեղեն՝ գազարը, մոտեցավ խնձորին և ասաց․
— Անունդ ի՞նչ է։ Խնձորն ասաց․
-Անունս խնձոր է, երևի եկել ես, որ ինձ ծաղրես,- լաց լինելով ասաց խնձորը։ Գազարը ասաց․
— Չէ, չէ, ես եկել եմ ծանոթանալու, արի ընկերանանք։ Խնձորը մաքրեց արցունքները և ժպտաց։ Նրանք ընկերացան։ Երբ արդեն առավոտը բավեց, գազարն ու խնձորը սկսեցին խաղալ։ Բանջարեղենները այդ տեսնելով շատ զարմացան։ Գազարն ասաց․
— Խնձորը շատ լավ ընկեր է, դուք ել միացեք։ Բանջարեղենները միացան նրանց և սկսեցին խաղալ։
